Als je in of rond een grote stad als Sydney of Melbourne woont, heb je ooit wel eens met de trein gereisd. De meeste mensen zouden de basisconcepten begrijpen, zoals het sein op groen staat, de trein arriveert en het sein voor een korte periode rood wordt totdat de eerste trein een veilige afstand heeft afgelegd, waardoor het sein weer groen wordt. Er zijn seinen in elke sector waar treinen doorheen rijden en ze zijn zeer betrouwbaar; als het signaleringssysteem uitvalt, dan stoppen alle treinen en heb je een storing aan de rechterkant. Wanneer het seinstelsel niet meer goed werkt of tegenstrijdige gegevens van spoorstroomkringen heeft ontvangen, geven alle seinen een rood sein weer en moet de machinist toestemming krijgen van de seingever om te passeren.
De machinist neemt na een korte wachttijd contact op met de seingever via een treinradio voor toestemming om een rood sein te passeren. De treinradio wordt gebruikt voor missiekritieke communicatie, omdat het passeren van een rood sein een ongeval kan veroorzaken, zoals een trein die achterop een andere rijdt of een frontale botsing als op een zijspoor een hoofdlijn binnenkomt.
De oorsprong van moderne treinradio gaat 40 jaar terug tot 1977, toen een paper geschreven door Clive Kessell over “The Development of Radio Communications between the Signal man and the Driver” werd gepresenteerd op een bijeenkomst van de Institute of Railways Signalling Engineers om de belangstelling voor de ontwikkeling van radio te bevorderen. communicatie tussen trein en seinhuis. Radiocommunicatie was de beste manier om een trein te stoppen of een stilstaande trein te verplaatsen; het is veiliger om de machinist in de trein te houden dan over het spoor te lopen op zoek naar een seinpaal om contact op te nemen met de seingever.
Er werd destijds een communicatiestandaard ontwikkeld, UIC751-3 genaamd, die een 4-kanaals UHF analoog treinradionetwerk creëerde dat werd ingezet rond Kings Cross en St Pancreas in Londen; het werd ook uitgerold in delen van Europa, vooral in West-Duitsland, waar een groot deel van de initiële ontwikkeling plaatsvond.
De analoge treinradio Metronet werd in 1994 in Sydney uitgerold, op hetzelfde moment dat een zeer vergelijkbaar radiosysteem genaamd “Cab Secure Radio” werd ingezet in het VK en andere delen van de wereld. Begin 2000 werd in Europa een nieuwer radionetwerk ontwikkeld op basis van de populaire GSM-standaard, waarbij de overstap van een analoog netwerk naar digitale spraak de spraakkwaliteit verbeterde, waardoor de ongewenste ruis werd verminderd waar analoge communicatie bekend om stond. Dit digitale treinradiosysteem (DTRS) is in 2017 in Sydney in gebruik genomen om het analoge Metronet te vervangen en de spoorcommunicatie te verbeteren.
Het tempo van de veranderingen door de nutsbedrijven voor mobiele telefonie ging echter snel, GSM (een technologie van de tweede generatie) waarop DTRS is gebaseerd, is nu bijna achterhaald; we zijn allemaal gaan genieten van de voordelen van geavanceerde mobiele telefoontechnologie van de 4e generatie. In de spoorsector is er veel belangstelling voor welke technologie DTRS gaat vervangen, hoe deze wordt ontwikkeld en wanneer deze wordt geïmplementeerd.
Mijn onderzoek kijkt naar deze problemen om vast te stellen hoe een moderne breedband 4e generatie mobiele technologie kan worden ontwikkeld om alle bedrijfskritische communicatie te bieden die nodig is om treinen te besturen, samen met de voordelen die hogesnelheidsbreedbandgegevens kunnen bieden, zoals realtime CCTV. De risico-ongunstige aard van spoorwegen beschouwt elke verandering als een toename van het risico, dus zijn ze in de loop van het proces ongunstig voor de verandering geworden. Door oude technologie te behouden, neemt het risico echter toe omdat de veiligheidsvoordelen die gepaard gaan met nieuwere manieren van communiceren niet worden gerealiseerd; er zijn ook de technische uitdagingen om apparatuur die niet wordt ondersteund operationeel te houden wanneer er geen vervangende hardwarecomponenten kunnen worden gevonden.
Het runnen van een moderne spoorweg zoals die in Sydney, waar je een miljoen passagiers per dag reist, vereist echt een modern communicatiesysteem, zodat de veiligheid niet in het gedrang komt. Het signaleringssysteem heeft naar verluidt een keer in de duizenden jaren een storing aan de verkeerde kant, maar toch gebeuren ze om redenen die niemand ooit heeft overwogen.
Met de treinradio kunnen de machinist en de seingever onmiddellijk corrigerende maatregelen nemen om een ongeval te voorkomen; veel mensen redden van ernstig letsel of de dood als u een treinongeluk krijgt. Mobiele communicatie van de vierde generatie is nu een bewezen technologie die de missiekritieke communicatie kan bieden, waardoor GSM-R eerder vroeger dan later kan worden stopgezet.