Literatuur is eigenlijk alles wat ooit is geschreven. Alles, van de vroegste gedichten van Homerus tot de webpagina’s van vandaag, kan als literatuur worden beschouwd. Maar voor een specifiek zintuig zijn er verschillende soorten literatuur. Literatuur kan in een specifieke taal zijn geschreven, zoals Engelse literatuur, of geschreven zijn door een specifieke cultuur, zoals Afrikaanse literatuur. Maar literatuur betekent echt meer dan gedrukte woorden en internet is zeker een onderdeel van literatuur. Ik moet opmerken dat het woord literatuur afkomstig is van de Franse uitdrukking belle-lettres, wat “mooi schrijven” betekent. Wanneer een werk literatuur wordt genoemd, wordt het meestal als een groot kunstwerk beschouwd. De internetliteratuur hoeft niet per se zo te zijn, want niemand controleert de internetliteratuur. In het volgende essay ga ik het hebben over de impact van internet op de literatuur van tegenwoordig.
Er zijn twee hoofdklassen van literatuur die ook op internet aanwezig zijn: fictie en non-fictie. Fictie is schrijven dat een auteur creëert vanuit de verbeelding. Auteurs kunnen persoonlijke ervaringen of feiten over echte mensen of gebeurtenissen opnemen, maar ze combineren deze feiten met ingebeelde situaties (Moran, 45). In niet-internetliteratuur ondergaat het project op zijn minst een soort van censuur in termen van welke woorden kunnen worden gebruikt, maar het internet stelt de auteurs in staat om alles wat ze willen op de website te zetten en ervan te genieten. De meeste fictie is verhalend schrijven, zoals romans en korte verhalen. Fictie omvat ook drama en poëzie. Non-fictie is feitelijk schrijven over situaties uit het echte leven. De belangrijkste vormen van non-fictie zijn het essay, de biografie, de autobiografie en het dagboek (Browner, 90). Het internet presenteert een nieuwe vorm – internetpagina’s of internetboeken.
Mensen lezen literatuur om verschillende redenen. De meest voorkomende reden om te lezen is plezier. Mensen lezen om de tijd te doden, of voor informatie en kennis. Door middel van literatuur ontmoeten mensen personages waarmee ze zich kunnen identificeren en vinden soms oplossingen voor hun eigen problemen. Met literatuur kan een persoon vaak situaties begrijpen die hij anders niet zou begrijpen in het echte leven (Koehler, 28). Vaak kan alleen de rangschikking van de woorden al leuk zijn, net zoals een kind het geluid van “Ring Around the Rosie” leuk vindt, ook al begrijpen ze misschien niet wat de woorden betekenen. Er zijn vier elementen van literatuur: karakters, plot, thema en stijl. Een goede auteur heeft het vermogen om deze elementen in evenwicht te brengen en een verenigd kunstwerk te creëren. De personages vormen de centrale interesse van veel drama’s en romans, maar ook van biografieën en autobiografieën. Een schrijver moet elk personage grondig kennen en een duidelijk idee hebben over ieders uiterlijk, spraak en gedachten. De internetliteratuur is niet moeilijk te maken omdat, in tegenstelling tot “traditionele” literatuur, de internetliteratuur minimale opstartkosten vereist (Moran, 47). En omdat lezen meestal gemak inhoudt, zou het op een bepaald moment niet verbaasd zijn om handige elektronische apparaten te zien die overal mee naartoe kunnen worden genomen en die boeken van internet zouden downloaden en in digitaal formaat zouden presenteren.
Motivatie is de reden voor karakteracties. Een goede schrijver weet zeker dat de motieven van een personage duidelijk en logisch zijn. De internetschrijvers hoeven niet zo te zijn, ze worden niet gecontroleerd en ze riskeren nauwelijks iets door online te publiceren. De setting is waar het verhaal van een personage zich afspeelt. De plot is opgebouwd rond een reeks gebeurtenissen die plaatsvinden binnen een bepaalde periode. Het is wat er met de personages gebeurt. Er zijn geen regels voor de volgorde waarin de gebeurtenissen worden gepresenteerd. Een verenigd plot heeft een begin, midden en een einde. In literaire termen omvat een verenigd plot een expositie, een stijgende actie, een climax en een ontknoping of uitkomst. De expositie geeft de achtergrond en situatie van het verhaal (Browner, 93). De stijgende actie bouwt voort op de expositie. Het creëert spanning, of het verlangen van een lezer om te weten wat er daarna gebeurt. De climax is het hoogste aandachtspunt, tevens een keerpunt in een verhaal. De ontknoping is de conclusie. Het thema is het basisidee dat door een literair werk wordt uitgedrukt. Het ontwikkelt zich vanuit het samenspel van karakter en plot. Een thema kan moraal bevatten, om de lezer te waarschuwen voor een beter leven of een ander soort leven. De internetliteratuur hoeft helemaal niet zo te zijn omdat niemand er controle over heeft. Het schrijven neemt minimale risico’s in termen van investeringen, maar het is mogelijk dat lezers van over de hele wereld kunnen vinden die het e-boek kunnen betalen en het naar hun eigen computers kunnen downloaden, is erg hoog (Moran, 49).
Een serieuze schrijver streeft ernaar om van zijn werk een eerlijke uitdrukking van sentiment of ware emotie te maken. Ze vermijden sentimentaliteit, wat inhoudt dat ze te veel nadruk leggen op emotie of doen alsof ze een emotie voelen. Een schrijver met oprechte emotie hoeft de lezer niet te vertellen wat hij van een verhaal moet denken. Een goed verhaal leidt de lezer naar de conclusie van de auteur. Stijl is de manier waarop een schrijver woorden gebruikt om literatuur te creëren. Het is moeilijk om te genieten van de personages of het plot van een verhaal zonder te genieten van de stijl van de auteur (Browner, 98). De stijl van een auteur is net zo belangrijk als wat hij probeert te zeggen. Het gezichtspunt, of de manier waarop een verhaal wordt gepresenteerd, is een ander onderdeel van stijl. Een schrijver kan een verhaal in de eerste persoon vertellen, met behulp van het voornaamwoord I, alsof de verteller een hoofd- of bijpersoon is. Of de schrijver kan de methode van de derde persoon gebruiken, waarbij de verteller zich onderscheidt van de personages en de actie beschrijft met behulp van voornaamwoorden als hij en zij. Er zijn twee soorten opvattingen van derden: beperkt en alwetend. In het beperkte gezichtspunt van de derde persoon beschrijft de verteller de gebeurtenissen zoals gezien door een enkel personage. In de alwetende of alwetende derde persoon brengt de verteller verslag uit over wat verschillende personages denken en voelen. Lezen is een intens persoonlijke kunst. Er zijn geen definitieve regels voor het beoordelen van een geschrift. Vaak kan het oordeel van mensen over een werk veranderen als smaak en mode veranderen. Toch blijven de klassiekers de verbeelding van de lezers uitdagen en geven ze tijdloos advies. Shakespeare zal hoogstwaarschijnlijk over honderd jaar net zo populair zijn als nu. Dat is de kracht van literatuur. Literatuur is tijdloos (Moran, 53).
Opgemerkt moet worden dat literatuur veel en verschillende waarden voor een persoon kan hebben en dat het internet het mogelijk maakt literaire waarden zonder enige barrière aan het publiek te leveren. Het hangt allemaal af van het verhaal en de waarde of morele kwestie die de auteur, jij, de lezer, eruit wil halen. De waarde die literatuur voor mij had, was eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen. Maar om de waarde van literatuur te begrijpen, moet je de definitie van waarde en literatuur kennen. Waarde heeft vele betekenissen, maar er zijn er twee die verband houden (Browner, 102). Waarde in bruikbaarheid of belang voor de bezitter en een principe, standaard of kwaliteit die de moeite waard of wenselijk wordt geacht. Literatuur is een verzameling geschriften in proza of vers. Literatuur levert waarde op omdat het in feite een analyse is van een ervaring of situatie (Koehler, 30). Ik haalde uit elk verhaal een andere waarde. Met Mark Twains The Adventure of Huckleberry Finn liet het me zien dat je niet beschaafd hoeft te zijn of je hoeft aan te passen aan de ideeën van de samenleving om beschaafd of volwassen te worden. Met Huck Finn liep hij weg van alles wat als beschaafd werd beschouwd (Moran, 58). Hij had niets en wilde eigenlijk niets. Maar tegelijkertijd ervoer en rijpte hij het leven gevaarlijk. Dit zorgde ervoor dat ik Hucks avontuur op prijs stelde en het als het mijne beschouwde. Huck bewijst zijn volwassenheid wanneer hij commentaar geeft op hoe de koning en hertog de dorpelingen voor de gek houden door te geloven dat ze de broers van de dode man zijn, en Huck zegt: “Ik heb nog nooit zoiets walgelijks gezien.” (Twain 163) Ook al plegen de koning en de hertog een afschuwelijke daad van de dorpelingen, hij heeft nog steeds medelijden met hen als ze geteerd worden. Huck merkt op: “Mensen kunnen vreselijk wreed zijn tegen elkaar.” (Twain 225) In Barn Burning van William Faulkner wordt verteld over een man genaamd Abner Snopes die schuren verbrandde als hij van streek of boos was. Dit was zijn manier om ze terug te pakken. “Barn Burning” heeft twee zeer duidelijke problemen (Browner, 105). Abner onderdrukt zijn familie net zoals de hogere klasse hem heeft onderdrukt. “Barn Burning” is voor mij gebaseerd op verkeerd gerichte woede. Wat eigenlijk in deze dagen gebeurt. Een tiener en zijn ouders hebben het bijvoorbeeld uit, hij vertrekt en nu is zijn woede gericht op alles wat op zijn pad komt. “Barn Burning” heeft een waarde omdat het in het leven laat zien dat mensen hun woede daadwerkelijk op een verkeerde manier richten. Zoals bij de schietpartijen op scholen en bommeldingen van de afgelopen jaren (Koehler, 33). Net zoals Abner Snopes zich een buitenstaander voelde voor de hogere klasse, zo voelden de studenten die deze gewelddaden pleegden dat ook. In “The Swimmer” liet het me het leven waarderen en wat het brengt. Want als je niet oppast of niet uitkijkt, zal het je ongemerkt voorbijgaan (Browner, 109). Net als bij “Everyday Use”, hechtte een van de dochters geen waarde aan wie ze was of wie ze was omdat ze op zoek ging naar haar geschiedenis. Die ze al binnen handbereik had.
Conclusie:
Tot slot zou ik willen opmerken dat het lezen van alle literatuur die hogescholen en universiteiten aan hun studenten toekennen, zeer hoge kosten voor de samenleving met zich meebrengt in termen van papierverbruik en tijdverspilling (dat betekent naar de bibliotheek gaan, of naar de boekwinkel, enzovoort). Het internet en de mogelijkheid om de boeken van online naar één draagbaar apparaat te downloaden, zou de kosten verlagen, de bomen sparen en mensen efficiënter maken. Ik realiseer me dat er veel dingen zijn die wij als mensen in deze samenleving als vanzelfsprekend beschouwen. Door literatuur heb ik tot nu toe veel waarde gehecht aan ervaringen en situaties en ik geniet ervan om ’s avonds het papieren boek vast te houden ter voorbereiding op de volgende dag, maar ik protesteer niet tegen het gebruik van de digitale technologie om digitale boeken te maken die niet alleen zouden bijdragen aan de efficiëntie, maar ook aan de lagere kosten voor de hele samenleving.
