Er is een leuke anime-serie genaamd “One Punch Man”. En verrassend genoeg heeft het een aantal geweldige lessen om Python onder de knie te krijgen.
Het verhaal speelt zich af in een iets modernere wereld dan de onze, waar helden het moderne stadsbeeld verdedigen tegen regelmatig binnenvallende monsters. Stel je een parade voor van mini-Godzilla of Mothra-achtige beestjes, maar dan diverser, kleurrijker en intelligenter, en sterk uiteenlopend in grootte en dreigingsniveau.
Dit gaat verder tot het punt waarop een formele competitie van helden wordt gevormd, met rangen voor verschillende waargenomen vaardigheden. Betreed de hoofdpersoon, Saitama genaamd.
Hij is niet zo flitsend als de andere helden.
Op het eerste gezicht lijkt hij ongevaarlijk.
Maar het blijkt dat hij zo effectief is als krijgskunstenaar, zo ongeëvenaard in zijn vaardigheden, dat hij in staat is om enorme krachtige beesten uit te schakelen met een enkele stoot, elke keer weer. Vandaar de naam.
Deze show is een komedie vol hilarische situaties die zijn gecreëerd door de heldenbesturende instellingen die zijn supertalent keer op keer niet herkennen. Ik laat hier veel achter – het is de moeite waard om op te graven en te kijken.
Maar de show heeft een krachtige les voor ons Pythonista’s.
Omdat de bron van Saitama’s meesterschap in het eerste seizoen wordt onthuld. Elke dag, zonder mankeren, deed hij dat
- 100 push-ups.
- 100 sit-ups.
- 100 squats.
- En toen tien kilometer gelopen.
Merk op hoe EENVOUDIG dit is.
Hij oefent deze fundamentele oefeningen met meedogenloze consistentie. En op de een of andere manier slaagt het erin om bovenmenselijke vaardigheden te ontgrendelen.
Dat doet me denken aan wat er gebeurt als je de basis van Python-programmering diep onder de knie hebt.
OP bijvoorbeeld. Omdat OOP de kritische basis is waarop ALLE complexe software is gebouwd. Met een beetje OOP-kennis kom je een heel eind… maar meer begrip ontgrendelt VOLLEDIGE NIEUWE UNIVERSES aan software voor jou.
Of geautomatiseerde tests, zoals unit tests. Als je het schrijven ervan onder de knie hebt, kun je plotseling schokkend krachtige softwaresystemen maken die niet-testschrijvers niet kunnen aanraken. Het schrijven van tests is een legitieme superkracht.
Nog een interessant punt: als je beide onder de knie hebt, merk je dat ze de kracht van elkaar vergroten. OOP versterkt wat je kunt doen met tests, en vice versa, op exponentiële manieren waardoor het soort programmering dat je eerder deed, primitief en eenvoudig lijkt.
En dan heb je schaalbaarheidspatronen die gebruikmaken van het geheugenmodel van Python… Of de functie-abstracties op een hoger niveau die de basis vormen van een dozijn beroemde Python-bibliotheken die je elke dag gebruikt… enzovoort.
Elk van deze is als de push-ups of squats die Saitama religieus doet.
En dat alles is slechts één les die we kunnen leren van onze vriend Saitama. Er zijn vele anderen: zoals hoe hij altijd direct voor het zwakke punt van het monster gaat (ik weet dat je een parallel kunt zien voor complexe software “beesten”)… Of hoe hij constant op zoek is naar een grotere uitdaging om zichzelf te testen en te groeien.. en nog een flink aantal lessen meer.
Dus zoek deze show op of lees de manga waarop deze is gebaseerd. En kijk uit welke andere lessen u kunt trekken om uw codeervaardigheid te verbeteren.
