Recent nieuws in het VK bevat twee ridders van het rijk. De dood werd aangekondigd van Sir Roger Bannister, de atleet die in 1954 de eerste vier minuten durende mijl in Oxford rende en later werd geridderd voor zijn bijdragen aan de geneeskunde. Bannister deed mee in het amateurtijdperk en zou geen financieel voordeel uit sport hebben gehaald. Aan de andere kant trad Sir Bradley Wiggins op in de moderne tijd waarin alle topsport professioneel is en rijkelijk wordt beloond. Hij was in het nieuws omdat een parlementaire commissie had vastgesteld dat hij, hoewel hij niets illegaals had gedaan, toch onethisch had gehandeld door voorgeschreven medicijnen te nemen, niet om een aandoening te behandelen, maar puur om zijn prestaties bij het winnen van de wielerwedstrijd van de Tour de France in 2012 te verbeteren. Dit laatste in een lange reeks verhalen over drugsgebruik in de professionele sport roept de vraag op of het nog steeds sport in de traditionele zin is, en of ethisch gedrag kan overleven in een tijdperk dat wordt geregeerd door grote bedrijven.
De internationale wielercompetitie had een slechte reputatie opgebouwd op het gebied van drugsmisbruik toen een voormalig zevenvoudig winnaar van de Tour de France, Lance Armstrong, van al zijn prestaties werd beroofd bij de onthulling van zijn misbruiken in 2012. Het Amerikaanse antidopingbureau beschreef hem als de leider van “het meest geavanceerde, professionele en succesvolle dopingprogramma dat de sport ooit heeft gezien.” Het Sky-wielerteam, waarvan Wiggins lid was, werd gelanceerd met de claim een kampioen van schone sport te zijn. Nu is onthuld dat het handelde op een manier die technisch legaal maar onethisch was, gedrag dat kan worden beschouwd als kenmerkend voor een groot deel van het moderne bedrijfsleven.
Een andere interessante reflectie op trends in de moderne sport werd onlangs verschaft door het besluit van de FIFA om het gebruik van tv-bewakingsfaciliteiten bij voetbalwedstrijden toe te staan om scheidsrechters te helpen bij het nemen van beslissingen. In cricket en rugby zijn al verschillende systemen in gebruik, waarbij toeschouwers herhalingen te zien krijgen op een groot tv-scherm. Replays van acties worden echter niet op deze manier getoond bij voetbalwedstrijden, omdat fans niet bereid zouden zijn om marginale beslissingen te accepteren die tegen hun team ingaan. Dit is zeker een ernstige veroordeling van een sport door zijn eigen bestuursorgaan, en laat zien tot welke diepte sportiviteit en ethiek zijn gezonken in deze meest gecommercialiseerde sport.
De les uit dit alles lijkt te zijn dat de autoriteiten zullen blijven strijden voor legaliteit in de sport, net als in het bedrijfsleven, maar dat er weinig kan worden gedaan om ethisch gedrag te waarborgen, en pure sportiviteit kan naar verwachting alleen overleven in de amateurarena.